ارسال‌شده در نوشته‌های بابی در می 26, 2009

شنبه شب رفته بودم مهمونی‌، جای همتونم خالی‌ کردم، خانم خونه واقعا که خیلی‌ زحمت کشیده بود و غذا‌های متنوعی درست کرده بود، همم طبق معمول ۲۰۰۰ بار گفتن دستت درد نکنه و چقدر خوشمزه بود، چقدر زحمت کشیدی، بابا ما که غریبه نیستیم، یکجور غذا بس بودو از اینجور حرفا! تا خانمه میرفت تو آشپزخونه، یکی‌ میگفت  پلوش چقدر شور بود، یکی‌ دیگه میگفت چقدر هم خورشتاش چرب بود، اون یکی‌ میگفت، گوشتش  چقد بوی چربی‌ میداد، یکی‌ دیگه میگفت  قورمه سبزیش فقط آب بود و علف….. دیگه رسم و رسوم ما ایرانی هارو که هممون میشناسیم، همش تعارف‌های بیخودی، چاخان پاخان‌های الکی‌‌، هزار تا فدات شم، قربونت برم میگیم، هنوز طرف ۵ متر اونور تر نرفته ۱۰ تا بدو بیراه پشت سرش میگیم!

خلاصه  (بیشتر…)

ارسال‌شده در نوشته‌های بابی در می 18, 2009

عجب داستانی‌، تازه دیروز کشفش کردم! چرا من با اینهمه فهم و شعورم تا حالا متوجه این حقیقت زندگی‌ نشده بودم برای خود من هم یک معماس!

دیروز، رفتم ماشینمو وردارم برم پیش دوستان مهمونی‌ دیدم چشمتون روز بد نبینه یک بی‌ پدرو مادر فلان فلان شده‌یی، زده سمت راست ماشینو داغون کرده و زده به چاک! (بیشتر…)

ارسال‌شده در نوشته‌های بابی در آوریل 20, 2009

دیروز خانوم یکی‌ از دوستان زنگ زد و گفت که شوهرش مریضه و حالشم خیلی‌ گرفتس، از‌م خواهش کرد اگه می‌تونم سری بهشون بزنم و یکخورده سر به سرش بذارم، حالش بهتر شه، نگران شدم، پرسیدم چی‌ شده، گفت چیز مهمی‌ نیست، دلواپس نباش، داستانش اما مفصله ، وقتی‌ اومدی برات تعریف می‌کنم!

من خداییش، خیلی‌ نگران شدم، گفتم نکنه از بستگانش کسی‌ فوت کرده یا اینکه تصادفی‌ چیزی کرده، شایدم رفته دکتر، چیزی میزی پیدا کردن! فورا لباس پوشیدم و پریدم تو ماشین به سمت خونه اونا! (بیشتر…)

ارسال‌شده در نوشته‌های بابی در آوریل 12, 2009 ١٠-١٥  روزی میشه که خانوم بچه‌های من رفتن مسافرت و این جریان مسلما ناراحتی‌هایی‌ برای من ایجاد کرده، گذشته از دلتنگی‌ شدید…