چند روز پیش یکی اومده بود پیشم تلفن بگیره. پاسپورتشو که داد ، دیدم اسمش هست حسینعلی حسن محمدی!
گفتم یک اسم کم آوردی، وگرنه خودت یک تنه میشدی پنج تن آل عبا!
اما موضوعی که میخوام باهاتون در میون بذارم هر چند که به اسم هم ربط داره اما با مطلبی که خدمتتون عرض کردم در ارتباط نیست!
میخواستم فقط بهتون بگم که ما مردای ایرانی خیلی رو راست تر هستیم ، تا خانوم های گرامیمون!
مثال زندش رو خیلی راحت می‌تونین تو همین اینترنت و حتی تو همین سایت ناقابل ببینین!
دوستای خودمونو مثال می‌زنیم، منوچهر، علی، محمد، حامد،فرهاد، منصور، حسین……
حالا میرسیم سر دوستان مونث : آزیتا،شبنم،مهتاب،رکسانا،سحر،سپیده. شقایق، مهسا……
تا حالا یک کاربر زن با اسم رقیه، زینب، فاطمه، قمر، شوکت، سلطان………….دیدین؟!
میخوام از شما بپرسم که یعنی ما یک نفر تو اینهمه خانم ایرانی، که ماشاالله روز به روز هم تو اینترنت، تعدادشون زیاد تر میشه نداریم، که اسمش فاطمه سلطان باشه؟!
یکی نداریم که اسمیش فخر السادت باشه؟
چه جوریه که همه آزیتان، همه افسانن، همه پریسان… !
بابا من خودم ، خدا حفظشون کنه، به اندازه یک استادیوم خواهر و دختر عمه و دختر خاله و دختر عمه … دارم ، یکیشون اسمش از این اسما نیست، نگین که حتما سناشون بالاس، نه خیلیاشونم جوونن!
فقط بحث روراست بودنه، علی وقتی میاد اینجا اسمشو نمیکنه، کیانوش، محمد نمی‌ذاره نمیدونم چی چی اما خانوما از همون اول با عوض کردن اسمشون از منیر به مستانه عصمت به سیلوئت ، بی بی سادات به بیتا….شروع می‌کنن به فیلم بازی کردن!
خودمو براتون مثال بزنم، من اصلا بیست سال قبل از اینکه به دنیا بیام، بابای خدا بیامرزم، اسم بابی رو رو من گذاشته بود، گفته بود بچه، چه پسر باشه، چه دختر اسمش بابیه! بازم خدا رو هزار مرتبه شکر که دختر نشدم! باور نمیکنین؟ بیاین، شناسنامه که زمان ما نبود، بیاین سجلتمو ببینین….
*******
توضیح لازم در آخر نوشته: من اون زمان به اسم Bobby در وبلاگی که داشتم مطلب مینوشتم! :)
![](data:image/svg+xml;charset=utf-8,<svg height="131px" width="300px" xmlns="http://www.w3.org/2000/svg" version="1.1"/>)
View Comments
این رو هم دوستان, من ۷-۸ سال پیش در وبلاگم نوشته بودم که امروز پیداش کردم, گفتم شاید بد نباشه که دوباره اینجا بزارم که ۵۰۰ سال دیگه که جملات و کلمات من رو با طلا روی در و دیوار خواهند نوشت, یک وقت , مطلب کم نیارن ! :)
این رو هم دوستان, من ۷-۸ سال پیش در وبلاگم نوشته بودم که امروز پیداش کردم, گفتم شاید بد نباشه که دوباره اینجا بزارم که ۵۰۰ سال دیگه که جملات و کلمات من رو با طلا روی در و دیوار خواهند نوشت, یک وقت , مطلب کم نیارن ! :)