ارسال‌شده در نوشته‌های بابی در ژانویه 3, 2010» آقا من هرچی‌ میکشم از دست این زبونمه، مثل همین امروز که یکشنبس و من  طبق معمول باید تا شب اسیر…

ارسال‌شده در نوشته‌های بابی در سپتامبر 10, 2009

باور کنین که خیلی‌ کار دارم اما باز کرم چرت و پرت نوشتن افتاده تو جونم، ولکن هم نیست، سعی‌ می‌کنم که سریع تریبشو بدم تا شاید بتونم به کارامم برسم، خدا از سر تقصیرات اون نگذره که مارو به وبلاگ نویسی کشوند!

حدود یک هفته پیش نشسته بودم طبق معمول تو مغازه و یاد قرض و قوله‌ها افتاده بودم که در باز شد و دوست عزیزی وارد مغازه شد، بعد از سلام و احوالپرسی و small talks!! ( این تیکه رو اومدم که یعنی‌ مام بله) گفت غرض از مزاحمت اینه که اومدم پیشت یک موبایل برای دخترم بگیرم، پرسیدم دخترت مگه چند سالشه؟ (more…)

ارسال‌شده در نوشته‌های بابی در آگوست 20, 2009 |

چند روز پیش متأسفانه با خبر شدیم که پدر یکی‌ از دوستان،  دار فانی را وداع گفته و به رحمت ایزدی پیوسته به زبون خودمونی باباش مرده بود!

چند نفری دور هم جمع شده بودن به من هم خبر دادن که ساعت ۴ بعد از ظهر در فلان کافه! میریم به دلجویی، شمام قدم رنجه فرموده و  تشریف بیاورید!

منم حدود ساعت ۴ وارد کافه شدم دیدم ۱۰-۱۵ نفری دور میز نشستن و صاحب عزا هم که از دوستان قدیمیست با چشمانی گریان اونجا نشسته، بعد از سلام و تسلیت، هر چی‌ نشستیم دیدیم هیچکی هیچی‌ نمیگه (more…)

ارسال‌شده در نوشته‌های بابی در آوریل 17, 2009

دیروز جاتون خالی‌ رفته بودم ظهر واسه نهار، نمیخوام راجع به خوبی‌ و بدی غذا ( که اتفاقا خیلی‌ هم خوب بود!) صحبت کنم،چونکه خداییش هر چی‌ خوبم باشه به پای غذا‌های خونه که خانومای فداکار ایرانی‌ زحمت میکشن و درست می‌کنن نمیرسه!( اینم منباب احتیاط که اگه یکوقت خانومم خوند، بگه به به چه مرد مهربونی! )

بله داستان اصلا چیز دیگس (more…)

ارسال‌شده در نوشته‌های بابی در آوریل 15, 2009

ببینین یک چرت گفتن چه گرفتاری‌هایی‌ واسه آدم پیش میاره!

چند وقت پیش سرما خورده بودم،یک کم پیشونیم گرم بود اما اداهایی از خودم در میاوردم مثل اینکه ۴۲ درجه تب دارم! به خانومم گفتم بچه‌ها رو نزار بیان تو این اتاق، پرسید چرا؟ گفتم خوب نیست ببینن باباشون اینجوری داره جون میده! گفت اره خیلی‌ بده بهتره بلند شئ مثل بچه آدم لباساتو بپوشی، بری سر کارت، اونجا تموم کنی‌!

 اومدم به حساب خودمو لوس کنم به خانومم گفتم: (more…)

ارسال‌شده در نوشته‌های بابی در آوریل 11, 2009

ما ایرانیها نمی‌دونم چرا اینقد زود به پیری میرسیم و خودمونو پیر میدونیم، هنوز ۴۰ سالمون هم نشده، هر کی‌ هر چی‌ میگه، میگیم،‌ای بابا از ما که دیگه گذشته، ۵۰ سالمون که می‌شه که دیگه همه چیرو باید واسه بچه هامون بخوایم چونکه خودمون که دیگه پیریم! از ۶۰ به بالام که دیگه فقط باید به  فکر آخرت باشیم، نماز و روه و  مکّه و کربلا و نجف، بعدشم منتظره رفتن به اون دنیا! بر عکس، این اروپایی ها، تازه بعد از بازنشستگی (more…)