اطلاعاتی‌ در باره شهر وین

شهر وین پایتخت و همینطور یکی از استان‌های نه‌گانه کشور اتریش محسوب می‌شود. این شهر دارای 1631082 نفر جمعیت می‌باشد (آمار سال 2005 میلادی). در شهر وین و حومه آن حدود 2 میلیون نفر مشغول به زندگی هستند. نشانه‌های شاخص شهری در این شهر کلیسای سنت‌اشتفان و چرخ‌فلک وین در پراتر هستند. وین سومین شهر دنیاست که دفتر سازمان ملل متحد در آن قرار دارد و دفاتر بین‌المللی برخی از سازمان‌های جهانی مانند OPEC ، OSZE و سازمان انرژی اتمی IAEA در این شهر استقرار یافته است. بافت مرکزی شهر وین بنا به درخواست دولت این کشور در سال 2001 میلادی از جانب سازمان یونسکو به عنوان میراث فرهنگی جهانی به ثبت رسیده است.

جغرافی شهر وین با مساحتی در حدود 65/414 کیلومترمربع، کوچکترین استان کشور اتریش به شمار می‌رود. بعلاوه این شهر تنها استانی است که هیچ مرز مشترکی با کشورهای همجوار ندارد. بنا بر اهمیت و بزرگی این شهر، سطوح بزرگی از شبکه حمل و نقل و سطوح ساختمانی این کشور در این شهر تمرکز یافته است. سطوح ساختمانی 3/11 درصد، سطوح حمل و نقل خیابانی 1/11 درصد و شبکه ریلی 2/2 درصد سطوح این شهر را به خود اختصاص داده‌اند. همچنین شهر وین، استانی است که بیشترین درصد فضای سبز و باغ‌ها را با 4/28 درصد سطح (در حدود 76/117 کیلومترمربع) در خود جای داده است. 6/4 درصد یا 1/19 کیلومترمربع این شهر/استان نیز با آب احاطه شده است. شهر وین همچنین یکی از 4 استان کشور اتریش است که در آن شراب‌سازی صورت می‌گیرد و 7/1 درصد فضای شهری توسط باغ‌های تولید شراب اشغال گردیده است. جنگل‌ها بیش از 6/16 درصد و مزارع کشاورزی 8/15 درصد از سطوح شهر/استان وین را به خود اختصاص داده‌اند.

موقعیت توسعه شهر وین به عنوان یکی از بزرگترین و مهمترین شهرهای واقع در اروپای مرکزی بیش از هر چیز مدیون موقعیت جغرافیایی مناسب این شهر است. این شهر بین دامنه‌های شمال شرقی رشته‌کوه‌های آلپ و در قسمت شمال غربی دشت وین واقع گردیده است. شهر قدیمی وین در بستر جنوبی رودخانه دانوب شکل گرفته بود که امروزه این شهر هم در بستر جنوبی و هم در بستر شمالی این رودخانه توسعه یافته است. وین به عنوان محل تقاطع در مسیر شریانهای سطحی شرق – غرب و همچنین شمال – جنوب قرار داشته است. رودخانه دانوب به آرامی از میان شهر گذر می‌کند و تقسیمات متعددی از آن در میانه شهر انشعاب پیدا می‌کند. پس از فروپاشی دیوار آهنین دنیای غرب با کشورهای اروپایی واقع در بلوک شرق، روابط اقتصادی و حمل و نقل جاده‌ای کشور اتریش با کشورهای همسایه شرقی مجدداً رو به فزونی گرفت و مجاورت این کشور با اروپای شرقی مورد توجه قرار گرفت. به عنوان مثال شهر وین با شهر براتیسلاوا پایتخت کشور اسلواکی تنها در حدود 60 کیلومتر فاصله دارد. چنین مجاورت و نزدیکی‌ای در میان پایتخت‌های دو کشور اروپایی (به استثنای مجاورت رم و واتیکان) بی‌‌همتا می‌باشد.

منظر تنها بخش کوچکی از حوزه شهری وین با ساختمان‌ها احاطه شده است. نیمی از مساحت استان وین با فضای سبز آراسته شده است و بخش وسیعی از آن نیز بصورت زراعی مورد استفاده قرار می‌گیرد. ارتفاع وین از سطح آب‌های آزاد بین 151 متر در Lobau و 542 متر در Hermannskogel در نوسان است. در شمال‌غرب، غرب و جنوب غربی این شهر جنگل‌های Wienerwald با قله‌های معروف خود Kahlenberg و Leopoldsberg قرار دارند. رودخانه‌های متعددی از جنگل‌های Wienerwald به درون شهر منشعب می‌شوند که مهمترین این رودخانه‌ها، رود وین یا Wienfluss می‌باشد. با توجه به شرایط آب و هوایی غالب در مناطق غربی، همانند اکثر شهرهای اروپایی مناطق مسکونی بلندمرتبه بیشتر در حاشیه غربی شهر ساخته شده‌اند چرا که آب و هوا در این مناطق تمیزتر از سایر نقاط است و به همین خاطر ساختمانهای صنعتی و کارخانجات بیشتر در حاشیه شرقی شهر استقرار پیدا کرده‌اند.

تفکیک (مناطق شهری) امروزه شهر وین به 23 منطقه شهری تقسیم شده است که این مناطق در 3 بخش کلی قابل تفکیک هستند. شهر قدیمی وین یا منطقه 1 شهری امروزی، تا سال 1850 میلادی برابر با کل شهر بوده است. در دوران حکومت امپراتور فرانس یوزف نخستین توسعه بزرگ در شهر روی داد و حومه‌ها به عنوان مناطق 2 و 9 شهری امروزی به شهر افزوده گردیدند. در اول ژانویه 1892 دومین توسعه بزرگ شهری نیز واقع شد. مناطق حاشیه‌ای شهر با یکدیگر یکپارچه گردیدند که در این تحولات مرزهای شهر به وضعیت امروزی آن نزدیک گردیدند. اما گسترش اصلی و تأثیرگذار شهر در سال 1904 و زمانی که مناطق بالادستی رودخانه دانوب همانند منطقه Floridsdorf به شهر افزوده گردید، روی داد. در واقع شهر وین در دوران ناسیونال‌سوسیالیسم گسترش چشمگیری را تجربه کرد چرا که در این دوران رسیدن به وین-بزرگ مدنظر سیاست‌گذاران بوده است. تا سال 1954 میلادی تغییرات چندانی در شهر صورت نگرفت. هر یک از مناطق بیست‌وسه‌ گانه شهری وین حول محوری به مرکزیت هسته تاریخی شهر استقرار یافته‌اند. از لبه خیابان‌ها، رودخانه و نواحی مهم شهری نیز برای تفکیک مناطق از یکدیگر استفاده شده است. به عنوان مثال منطقه 1 شهر توسط خیابان دایره‌ای شکل موسوم به Ringstrasse احاطه شده است و مناطق مرکزی شهر توسط خیابان کمربندی Wiener Gürtel Straße از مناطق خارجی تفکیک شده‌‌اند. کانال دانوب مناطق 2 و 20 و رودخانه دانوب مناطق 21 و 22 از سایر مناطق شهری جدا می‌کنند. همچنین رودخانه وین (wienfluss) در تمامی مسیر حرکتی خود در شهر، به عنوان یک لبه جداکننده مناطق واقع در دو جانب شمالی و جنوبی خود را از یکدیگر متمایز می‌سازد.

مناطق بیست و سه گانه شهر وین عبارتند از: منطقه 1: Innere Stadt منطقه 2: Leopoldstadt منطقه 3: Landstraße منطقه 4: Wieden منطقه 5: Margareten منطقه 6: Mariahilf منطقه 7: Neubau منطقه 8: Josefstadt منطقه 9: Alsergrund منطقه 10: Favoriten منطقه 11: Simmering منطقه 12: Meidling منطقه 13: Hietzing منطقه 14: Penzing منطقه 15: Rudolfsheim – Fünfhaus منطقه 16: Ottakring منطقه 17: Hernals منطقه 18: Währing منطقه 19: Döbling منطقه 20: Brigittenau منطقه 21: Floridsdorf منطقه 22: Donaustadt منطقه 23: Liesing 2-1-4- آب و هوا آب و هوای شهر وین تحت تأثیر اقیانوس در غرب و قاره‌ پهناور اروپا و آسیا در شرق می‌باشد. به همین دلیل تغییر و تحولات جوی در طول سال بسیار متغیر می‌باشد. در مجموع تعداد روزهای بارانی کمتر از تعداد روزهای بی‌باران و خشک در طول یک سال می‌باشد. زمستانِ شهر وین در مقایسه با زمستانی که بر سایر نقاط کشور اتریش مسلط می‌شود، به‌مراتب ملایم‌تر است. میانگین درجه حرارت سالانه در مرکز شهر در حدود 5/11 درجه سانتیگراد و در حاشیه شهر حدود 5/9 درجه سانتیگراد می‌باشد. تعداد روزهای گرم تابسانی 60 روز و روزهای یخبندان 50 روز است.

تاریخ

نختسین مهاجرت‌ها برای سکنی‌گزدین در این منطقه در دوران سنگی متأخر صورت پذیرفته است. اقوام سلت این شهر را Vedunia می‌خواندند، و رومی‌ها از آن با نام Vindobona یاد می‌کردند. در دوران حکومت اشراف بابِنبِرگ، وین نخستین توسعه خود را تجربه کرد اما تبدیل شدن این شهر به یک مرکز حکومتی و سکونتی نخستین بار در دوران هابسبورگرها اتفاق افتاد زمانی که این شهر در سال 1278 به عنوان محل استقرار امپراتور قدرتنمد روم و در سال 1806 به عنوان مرکز حکومت کشور اتریش برگزیده شد. شروع تاریخ شهرنشینی برای این شهر در قرن 13 میلادی و توسط مورخی به نام Jans der Enikel ثبت گردیده است.

دوران پیش از تاریخ، امپراتوری روم و قرون وسطی

اکتشافات باستانی از منطقه 13 شهر (Titlgasse) نشان می‌دهد که انسانهای دوران سنگی متقدم نیز در این شهر حضور داشته‌اند. اکتشافات به جا مانده از شهر و حاشیه آن حاکی از آن است که با شروع دوران سنگی متأخر سکونت در این شهر پیوسته صورت پذیرفته است. موقیعت ممتاز جغرافیایی و آب و هوایی این منطقه و حاصلخیز بودن زمین‌های آن شرایط مساعدی را در اختیارکشاورزان دوران سنگی متأخر قرار می‌دادند. بعلاوه اکتشافات حاصل از دوران مفرغ، برنز و آهن نیز همگی بر زندگی پیشینیان در این سرزمین دلالت می‌کنند. در سده اول پس از میلاد، رومی‌ها در محل کنونی استقرار مرکز شهر (منطقه 3 شهری) و در نزدیکی رودخانه دانوب سرباز‌خانه‌ای را به همراه شهری در مجاورت آن به نام Vindobona بنا نهادند. حتی امروز نیز بر روی نشانه‌های شهری و تابلوهای راهنمای خیابانهای واقع در منطقه 1 شهر نیز می‌توان نشانی از دیوارها و خیابان‌های به جا مانده از این شهر رومی را سراغ گرفت. رومی‌ها تا سده پنجم میلادی در این شهر باقی ماندند. سربازخانه ارتش روم با فاصله بسیاد زیادی از مرکزیت امپراتوری روم غربی و در شرق دور آن قرار داشت و به همین خاطر رومی‌ها نتوانستند در برابر تهاجمات نژاد ژرمن‌ها مقاومت چندانی از خود نشان دهند و قربانی این حملات شدند. شواهدی نیز حاکی است که در ابتدای سده پنجم، آتش‌سوزی بزرگی در شهر روی داده است اما آوار به جا مانده از دوران رومی‌ها به امان خود رها نشده و خیابان‌ها و خانه‌های ساخته شده در ابتدای قرون میانه (وسطی) از همان الگوی به‌جا مانده رومی پیروی کرده است. مرکز شهر وین در قرون میانه Berghof نام داشته که منطبق بر خیابان Salvatorgasse امروزی است. نخستین اسناد و مدارک به‌جا مانده در این دوران در گزارشات سالانه سالزبورگ به سال 881 میلادی به چشم می‌آید.

دوران بابنبرگرها (Babenberger)

در سال 976 میلادی، حکومت امپراتوری مارک‌گراف اتریش توسط بابنبرگرها پایه‌گذاری شد که محدوده حکومت آنها مجارستان و وین را شامل می‌شد. در قرن 11 شهر وین به عنوان یکی از مراکز مهم تجاری مشغول به فعالیت بود. در سال 1155 هاینریش یازومیرگوت وین را به عنوان پایتحت خود برگزید. درست یک سال بعد این شهر به عنوان مرکز اقامت دوک، رتبه بالاتری را در میان سایر شهرها به خود اختصاص داد.

رخدادهای پس از جنگ صلیبی سوم، از جمله شکست پادشاه انگلستان توسط لئوپولد پنچم و به اسارت گرفته شدن او به سال 1192 در شهر وین، موجب شد که امپراتوری اتریش مبلغ هنگفتی معادل 30 تُن نقره، بابت غرامت و هزینه آزادی از پادشاه انگلستان دریافت کند. بدین ترتیب نخستین کارگاه ضرب سکه در این شهر تأسیس می‌شود و در حدود سال 1200 میلادی هزینه ساخت دیوارهای محصور کننده شهر در محلی که امروزه خیابان Ringstrasse قرار دارد، تأمین می‌شود. در سال 1221 شهر وین پس از شهر انس دارای حق تجارت می‌شود و کلیه تاجرانی که برای خرید کالا به این شهر وارد می‌‌شدند مکلف می‌گردید که در ازای خرید هر کالایی، اجناس خود را نیز در شهر به فروش مردم برسانند. با این کار شهروندان وینی به عنوان واسطه در خرید و فروش، دارای توانایی و تمکن مالی گردیدند و این شهر به عنوان ثروتمندین شهر در بستر رودخانه دانوب و پس از ونیز مطرح گردید.

دوران هابسبورگرها (Habsburger)

با غلبه رودولف اول در سال 1278 بر اوتوکور دوم پادشاه بوهمیا دوران حکومت هابسبورگرها در اتریش آغاز می‌شود. هابسبورگرها به زمان زیادی برای تسلط بر وین احتیاج داشتند چرا که پیروان پادشاه قبلی هنوز به تمامی از قدرت خلع نشده بودند. اینگونه بود که قیام‌های متعددی برای براندازی آلبرخت اول پادشاه هابسبورگرها صورت گرفت. همچنین امپراتوری لوزکزامبورگ، پراگ را که در مجاورت وین قرار داشت، به عنوان محل اقامت خود برگزیده بود. هابسبورگرهای اولیه نسبت به ساخت شهر اقداماتی را کردند به عنوان مثال آلبرخت دوم دستور ساخت محراب گوتیک همسرایان در کلیسای سنت‌اشتفان را صادر کرد.

بیشترین موفقیت را رودولف چهارم در دوران حکومت خود برای اتریش کسب کرد. از او همواره به عنوان بنیانگذار دو حرکت یاد می‌شود: افتتاح دانشگاه وین به سال 1365 و ساخت برج گوتیک بلندمرتبه کلیسای سنت‌اشتفان. مشاجراتی که به دنبال آن بر سر قدرت صورت گرفت باعث بروز قیام‌های مختلف و سقوط وضعیت اقتصادی کشور شد. همچنین تغییر و تحولات اجتماعی آن دوره و بروز درگیری بین اشراف‌زادگان و طبقه کارگر نیز در بروز مشکلات داخلی آن دوره موثر بوده است. در سال 1438 وین مجدداً از سوی آلبرخت پنجم به عنوان پایتخت امپراتوری آلمانی انتخاب می‌شود. نام این پادشاه با اولین کشتار بزرگی که به سال 1421 بر ضد یهودیان ساکن وین صورت گرفت همراه است. در سال 1469 شهر باشکوه وین تبدیل به محل سکونت اسقف می‌گردد و به همین خاطر کلیسای سنت‌اشتفان به یک کاتدرال یا کلیسای جامع مرکزی مبدل می‌گردد. در دوران حکومت فردریش سوم ضعیف و کم‌قدرت وین همواره در جدال با رقبا و دشمنان امپراتوری بود چرا که پادشاه توانایی برقراری امنیت را در مقابل سربازان متجاوز حکومت‌های همسایه نداشت. سرانجام در سال 1556 و زمانی که امپراتوری‌های مجارستان و بوهمیا، قلمرو حکومت هابسبورگرها را به رسمیت می‌شناسند، وین محل‌اقامت کایزر یا امپراتور می‌گردد. این دوران همزمان با دوره‌ای است که برای گرویدن مردم به مذهب کاتولیک تلاش می‌شود. مردمی که در مدتی کوتاه به مذهب پروتستان روی آورده بودند.

اشغال شهر توسط ترک‌ها در سال 1529 وین برای نخستین بار به تصرف ناموفق اقوام ترک درآمد. دیوار محافظ شهر که در قرون وسطی احداث شده بود، توانست در مقابل حملات ترک‌ها به سختی مقاومت کند و شیوع طاعون و فرارسیدن فصل سرما نیز سپاه ترک‌ها را وادار به عقب‌نشینی کرد. با این تهاجم ضرورت احداث استحکامات دفاعی در اطراف شهر بیش از پیش به چشم آمد. با برنامه‌ریزی‌های هرمس شال‌اوتزر یک قلعه مسحتکم به سال 1548 به دور شهر وین کشیده شد. شهر با 11 قلعه و دیوار مستحکم به همراه خندقی که به دور این دیوار کشیده شده بود، محافظت می‌شد. این بناهای دفاعی که تا میانه سده هفدهم به کار می‌رفتند، با دومین تهاجم ترک‌ها که به سال 1683 روی داد، توانستند 2 ماه کامل از شهر تا زمانی که ارتش ترک‌ها پس از برخورد با نیروهای کمکی لهستان مجبور به عقب‌نشینی شدند، محافظت کنند. محاصره ترک‌ها مجدداً ناکام ماند. این شروعی بر عقب‌نشینی کامل نیروهای عثمانی از شهر وین بود.

دوران شکوفایی باروک دوران باروک مصادف با شکوفایی و رشد کیفی شهر وین است. در جریان بازسازی شهر، وین سیمای یک شهر با معماری باروک را به خود می‌گیرد که در این تحولات معمارانی با نام‌های یوهان برن‌هارد فیشر فون ارلاخ و یوهان لوکاس فون هیلده‌برانت بیش از سایرین خودنمایی می‌کند. تمامی مناطق داخل دیواره شهر به سرعت ساخته شدند و گسترش شهر به سمت حاشیه آن صورت گرفت. طبقه اشراف درصدد ساختن قصرها و باغ‌های مجلل در پیرامون شهر برآمدند. از معروفترین این نمونه‌ها قصرهای لیختن‌اِشتاین ، شون‌بورن و شوارتزنبرگ و همچنین قصر بلودِره هستند.

پس از ریشه‌کنی طاعون که بین سال‌های 1679 تا 1713 در جریان بود، جمعیت شهر بصورت پایداری رو به فزونی نهاد. در سال 1724 جمعیت شهر در حدود 000ر150 و در سال 1790 در حدود 000ر200 نفر تخمین زده می‌شود. در این دوران نخستین تولید صنعتی نیز در Leopoldstadt ساخته شدند. همچنین کانال‌های آب زیززمینی احداث گردیدند که در بهبود وضعیت بهداشتی شهر بسیار مفید فایده بودند. همچنین مقدمات شماره‌گذاری و تعبیه پلاک برای ساختمانها و راه‌اندازی اداره پست در این دوره صورت گرفت. در دوران حکومت فرانس یوزف دوم به سال 1783 سیستم مدیریتی شهر مدرنیزه گردید: سازمان‌هایی به نام شهرداری وارد عرصه مدیریتی شهر شدند. همچنین گورستان‌های داخلی شهر همگی تسطیح شدند و به فضاهای شهر اضافه گردیدند. با چنین رشدی، شهر وین خود را به عنوان یکی از مهمترین مراکز فرهنگی در میان شهرهای اروپایی معرفی کرد. شهری که موسیقی کلاسیک در آن با موسیقی‌دانان بزرگی مانند موتزارت، بتهوون و هایدن به اوج خود دست یافته بود.

شهر امپراتوری وین در جنگ‌های ائتلافی، شهر وین 2 بار به تصرف نیروهای ارتش ناپلئون درآمد. نخستین پیروزی ناپلئون بدون درگیری در 13 نوامبر 1805 به دست آمد. ارتش فرانسه بدون خونریزی وارد شهر شد و توسط مردم کنجکاو و ناسازگار مورد استقبال قرار گرفت. فرانس دوم، امپراتور آلمان از حکومت امپراتوری قدیم آلمان که در وین مستقر بود در سال 1806 کناره‌گیری کرد و تاج پادشاهی امپراتوری اتریش را به تنهایی به سر نهاد. دومین اشغال شهر در سال 1809 از طریق بمباران وسیع به دست آمد. بلافاصله پس از این واقعه ناپلئون نخستین شکست بزرگ خود را در نبرد آسپرن متحمل شد. پس از پیروزی نهایی ناپلنون در جنگ‌های رهایی‌بخش بعدی، کنگره وین از 18 سپتامبر 1814 تا 9 ژوئن 1815 در این شهر برگزار شد که طی آن روابط سیاسی در اروپا دستخوش تحولات عمیقی شد.

سیاست‌های جدید با گسترش سانسور و فعالیت‌های جاسوسی همراه بود. در سال 1837 اتصال به شبکه ریلی قطارهای اروپا میسر گردید. تأثیرات انقلاب فوریه فرانسه در وین نیز اثرات خود را به جا گذاشت و در 13 مارس 1848 انقلاب مارس در وین روی داد و متنریش را مجبور به عقب‌نشینی کرد. این واقعه با انقلاب اکتبر در 6 اکتبر همان سال دنبال شد. در سال 1850 شهر توسعه پیدا کرد و مناطق حاشیه‌ای با شهر یکپارچه شد و کل شهر به مناطق کوچکتر تقسیم گردید. در همین ارتباط و به سال 1858 حصارهای خارجی شهر بر روی خیابان Ringstrasse کنونی انطباق یافت. تاریخ‌گرایی سبکی است که در معماری این خیابان به چشم می‌آید. این دوران همچنین همزمان با برگزاری نمایشگاه جهانی 1873 و اندکی پس از سقوط ارزش سهام در بازارهای جهانی است.

پس از سیلی که در سال 1830 شهر را متحمل خسارات کرد، تدابیری برای بهره‌برداری مناسب از آب رودخانه دانوب اندیشیده شد که این تدابیر در دهه 60 قرن نوزدهم میلادی به واقعیت مبدل شد. انشعابات متعدد جانبی رودخانه مسدود شد و به جای آن یک شریان بزرگ از آب رودخانه به سمت شهر هدایت گردید که این انشعاب به نام کانال دانوب (Donaukanal) مصطلح گردید. در این دوران افرایش جمعیت شهر به علت افزایش میزان مهاجرت‌ها بسیار چشمگیر است. سرشماری‌هایی که بطور مرتب از سال 1869 انجام پذیرفته است، عدد بزرگ و افسانه‌ای 000ر031ر2 نفر را به عنوان جمعیت شهر در سال 1910 نشان می‌دهد. در چنین مقطعی شهر امپراتوری وین در فاصله ناچیزی از پایان تاریخی خود قرار داشت. آخرین حرکت بزرگ فرهنگی در وین توسط جنبش مدرن صورت گرفت. در معماری، شهر به مرکزی برای ارائه سبک یوگندستیل مبدل شد و بیش از همه اوتو واگنر و ساختمان انجمن هنرمندان به نام Secession با این جنبش در ارتباط بودند.

جنگ جهانی اول و دوران جمهوری اول جنگ جهانی اول در گام نخست خود تهدید بزرگی برای وین محسوب نمی‌شد اما بتدریج با انزوای اقتصادی دول متحد، کمیابی و کمبود منابع غذایی و پوشاکی برای شهروندان مشکل‌ساز گردید. پایان جنگ جهانی اول با پایان عمر سلطنت حکومت اتریشی-مجاری در وین همراه بود. در تاریخ 12 نوامبر 1918 جمهوری آلمانی-اتریشی در مقابل مجلس شهر اعلام موجودیت می‌کند که این عنوان در سال 1919 به جمهوری اتریش تغییر می‌یابد.

در سال 1921 بر اساس قوانین تقسیمات استانی شهر وین به عنوان استانی مستقل، از استان اتریش پایینی جدا می‌گردد. سوسیال‌دموکراسی به عنوان شیوه حکومتی پذیرفته شده در سال‌های پس از جنگ مطرح می‌شود و در شورای شهر اکثریت کرسی‌ها را از آن خود می‌کند. به همین خاطر شهر وین به “وین سرخ” که برگرفته از رنگ تبلیغاتی حزب سوسیال‌دموکرات‌هاست، مشهور می‌گردد. البته تفاوت‌ها و جدال‌ها بین حزب‌های سیاسی مختلف کشور همواره وجود داشته است. آتش‌سوزی در کاخ دادگستری به سال 1927، اعلام ورشکستگی یکی از بزرگترین بانک‌های کشور و انحلال مجلس در سال 1933 از دلایل عمده بروز درگیری‌ها در فوریه 1934 بودند. صدراعظم اتریش، انگلبرت دولفوس که مستبدانه حکومت می‌کرد با کودتایی که توسط نیروهای سوسیال‌دموکرات صورت گرفت، در دفتر محل کار خود به قتل رسید. آدولف هیتلر اتریشی‌الاصل که در حکومت رایش آلمان به قدرت رسیده بود، نیروهای نظامی خود را به سمت موطن خود هدایت کرد و در وین رژه نظامی برگزار کرد و اکثریت مردم وین نیز که خواهان اتحاد با حکومت آلمان بودند، آمادگی خود را اعلام کردند. متعاقباً اتحاد با آلمان بصورت رسمی و از طریق برگزاری همه‌پرسی به تأیید اکثریت شهروندان وینی رسید. دوران استقرار جمهوری اول نیز با بروز تورم‌های شدید و بحران‌های اقتصادی و میزان بالای بیکاری شهروندان، قدرت چندانی نداشت. برای تأمین موقعیت‌های شغلی، احداث پروژه‌های بزرگ راه‌سازی در دستور کار قرار گرفت که از این جمله جاده ارتباطی شهر با قله Kahlenberg بود که از فراز آن دید مطلوبی به شهر تأمین می‌شود.

وین در دوران ناسیونال‌سوسیالیسم سیاست هیتلر بر مبنای نابودی و کشتار یهودیان استوار بود و با شروع قرن بیستم میلادی نیز گرایش‌های مختلف ضدیهود در شهر آشکار گردید. طبق دستورالعملی تخریب 92 کنیسه یهودیان در شهر از روز 9 نوامبر 1938 آغاز شد و در پایان تنها یک معبد یهودی که امروزه در منطقه یک شهری به جا‌ مانده از خطر نابودی و تخریب رهایی پیدا کرد. بیش از یک‌چهارم از مجموع 000ر20 یهودی ساکن وین، به قتل رسیدند و تنها 243ر5 نفر از یهودیان توانستند از کشتارهای نژادپرستانه جان سالم به در ببرند. برج‌های ضد حملات هوایی در زمان جنگ جهانی دوم برای محافظت از شهر ساخته شده‌اند که هنوز در 6 نقطه از شهر پابرجا هستند. در 17 مارس 1944 نخستین حملات هوایی به شهر انجام شد که در نتیجه این حملات یک‌پنجم شهر ویران گردید. در دوم آوریل 1945 وین به عنوان شهر تدافعی ارتش متحدین معرفی گردید و این به معنی ادامه یافتن جنگ تا رسیدن به پیروزی یا شکست نهایی بود. نیروهای متفقین خود را به دروازه‌های خارجی شهر رسانده بودند و فاصله آنان تا شهر بسیار ناچیز بود. نبردی که برای تصرف وین صورت گرفت 8 روز به طول انجامید و در طی آن 000ر40 نقر قربانی شدند. در مناطقی که تحت کنترل نیروهای متفقین قرار داشت، چپاول و غارتگری از پیش تنظیم‌شده‌ای توسط شهرودان غیرنظامی صورت گرفت و طی آن خانه‌ها و فروشگاه‌های متعددی طعمه حریق گردیدند. همچنین کلیسای مرکزی شهر، سنت‌اشتفان، که از بمباران‌های هوایی جان سالم به در برده بود در این دوره در شعله‌های آتش سوخت و به آن خساراتی وارد گردید.

بازسازی شهر و استقرار جمهوری دوم بعد از پایان جنگ جهانی دوم، شهر وین به تصرف نیروهای متفقین درآمد و اداره شهر با تقسیم آن به 4 ناحیه مختلف صورت گرفت و بلافاصله بعد از اتمام جنگ، دولتی موقت مسئولیت اداره شهر را پذیرفت. رودولف پریکریل از اعضای حزب کمونیست در 13 آوریل برای مدت کوتاهی به سمت شهردار وین انتخاب شد و تنها سه روز بعد تئودور کورنر از حزب SPÖ (حزب سوسیالیست) جایگزین او گردید و احزاب مجدداً وارد عرصه سیاست شدند. در 29 آوریل مجلس اتریش توسط نیروهای اشغال‌گر به دولت موقت این کشور تحویل داده شد و دکتر کارل رنر طی اعلامیه‌ای تأسیس جمهوری دموکراتیک اتریش را رسماً اعلام می‌کند. شهر مجدداً با کمک شهروندان سریعاً بازسازی می‌شود. سقف جدیدی برای کلیسای سنت‌اشتفان ساخته می‌شود و تئاتر شهر و اپرای دولتی وین نیز از سال 1955 فعالیت خود را از نو آغاز می‌کنند.

صنعت توریسم با وجود برخی از ساختمان‌ها که در دوران امپراتوری رومی-آلمانی یا اتریشی-مجاری ساخته‌ شده‌اند، و همچنین تنوع رویدادهای فرهنگی و شهرت وین به عنوان پایتخت موسیقی جهان، که با پرورش موسیقیدان کلاسیکی همچون موتزارت و بتهوون در خاک این کشور صورت گرفته است، نام وین برای تمامی مردم دنیا شناخته شده است و همه‌ساله این شهر به عنوان یکی از مقاصد سفر توسط گروه‌های توریستی انتخاب می‌شود. کالسکه‌های قدیمی شهر که با نام Fiaker از آنها نام برده می‌شود، شهروندان را به میراث فرهنگی ثبت شده در مرکز شهر و جایی که کلیسای بزرگ سنت‌اشتفان در آن خودنمایی می‌کند، می‌برند. در مجاورت همین منطقه مرکزی، اپرای دولتی شهر و خیابان Kärtnerstrasse واقع شده‌اند که یکی از پرترددترین خیابان‌های کشور اتریش برای عبور پیاده می‌باشند. خیابان Ringstrasse نیز همچون نگینی هسته مرکزی شهر را در بر می‌گیرد و خود به عنوان یکی از خیابان‌های اصلی در شهر کارکرد حیاتی دارد.

قصر شون‌برون سالانه 7/6 میلیون بازدید‌کننده را از سراسر دنیا به خود جذب می‌کند. بسیاری از بازدیدکنندگان ماه دسامبر را برای سفر به این شهر انتخاب می‌کنند تا بتوانند در این ماه از بازارهای مخصوص جشن کریسمس دیدن کنند. اما اکثر نقاط دیدنی وین قابلیت بازدید در تمامی فصول سال را دارا هستند که از آن جمله قصر بلوِدِرِه، چرخ‌فلک پراتر، سالن‌های موسیقی و موزه‌های متعدد شهر هستند. به دنبال حفاری‌هایی که برای ساخت شبکه مترو در شهر صورت گرفته، بازمانده‌هایی نیز از معبد ویرژیل، متعلق به سده سیزدهم میلادی اکتشاف گردیده که این معبد در زیر ایستگاه Stephansplatz قابل بازدید توسط عموم می‌باشد. بزرگترین میزان سفر توریستی به وین توسط شهروندان آلمانی با تعداد یک میلیون و هشتصد هزار مسافر در سال صورت می‌گیرد. شهروندان کشورهای زیر در رتبه‌های بعدی قرار می‌گیرند: ایتالیا (000ر618)، آمریکا (000ر586)، انگلستان (000ر373)، ژاپن (000ر321)، اسپانیا (000ر315)، سوئیس و لیختن‌اِشتاین (000ر282)، فرانسه (000ر241)، هلند (000ر153). همچنین تعداد بازدیدکنندگان از کشورهای اروپای شرقی و آمریکا نیز در حال افرایش است. در سال 2004 میلادی 000ر800ر7 مسافر از وین بازدید به عمل آوردند.

مذهب

شهر وین محل استقرار اسقف اعظم کاتولیک‌ها،آقای کریستف شون‌بورن وابسته به کلیسای روم است. کاتولیک‌ها بزرگترین گروه دینی شهر را تشکیل می‌دهند که البته تعداد این افراد در طی سال‌های اخیر به شدت در حال کاهش است. امروزه تنها 49 درصد از جمعیت ساکن شهر دارای مذهب کاتولیک هستند در حالیکه در سال 1961 این افراد 82 درصد جمعیت شهر را تشکیل می‌دادند. پیروان مذاهب زیر در شهر سکونت دارند: کاتولیک‌ها 2/49 درصد بدون اعتقاد دینی 6/25 درصد مسلمان 8/7 درصد ارتدوکس 6 درصد پروتستان 7/4 درصد یهودی 5/0 درصد کاتولیک قدیم 5/0 درصد سایر مذاهب و ادیان 7/5 درصد 2-5- فرهنگ موسیقی وینی از مهترین شاخصه‌های فرهنگی این شهر به شمار می‌آید. در کمترین شهر دنیا چنین تعدادی از آهنگسازان سکونت داشته‌اند. والس وینی، گروه کودکان آوازه‌خوان و رویدادهای بزرگ موسیقی همانند کنسرت سال نو و مراسم رقص باله وینی به همراه ساختمان‌های متعدد اجرای اپرا و تئاتر، از شهرت خاصی در سطح جهان برخوردار هستند. همچنین غذاهای این شهر و فرهنگ کافه‌نشینی آن از دیگر ویژگی‌های مشهور وین در دنیاست. 2-5-1- تئاتر و اپرا فرهنگ و هنر در حوزه تئاتر و اپرا (هنرهای زیبا) از پیشینه درخشانی در شهر وین برخوردار هستند

گرفته شده از سایت:www.ataland.com